Lily is vijftien. Haar vader heeft enkele weken geleden zelfmoord gepleegd. Het is de alcohol, zegt ze, altijd als hij gedronken had was hij niet meer dezelfde. Dan werd hij depressief en ongelukkig. En ik ook… Al van toen ik klein was ging het niet goed met mijn vader. Hij is vaak opgenomen geweest. Afgekickt en herbegonnen, steeds weer.
Posts Tagged ‘verdriet’
Lily, niet meer alleen
2 januari 2015Lezersverhaal: Misbruik en drugs
7 mei 2014Verhaal ingestuurd door Sabine
Ik was 15 toen ik voor het eerst misbruikt werd, ik had daarvoor ook nog nooit seks gehad. Ik ben jarenlang, door twee vrienden van vrienden, misbruikt. Het was vreselijk en ik had geen idee wat ik moest doen en aan wie ik het moest vertellen.
Abou en Majid
4 februari 2014Abou is 27 en komt uit Guinée. Hij is gevlucht omdat homosexualiteit in zijn land een misdaad is. Homosexuelen worden er opgesloten, gemarteld en vermoord. Ook Abou en zijn vriend Majid zijn op een dag ‘betrapt’ en naar de gevangenis afgevoerd. Omdat ze wisten dat hun leven in gevaar was, zijn ze ’s nachts gevlucht. Tijdens deze vlucht is Majid gestruikeld. De politie heeft hem ingehaald en terug meegenomen. De dag erop is Majid gestenigd. Abou is blijven lopen, hij is wel ontsnapt. Hij zit nu, maanden later, tegenover mij. Zijn gezicht is asgrauw, en zijn ogen zijn zwart van verdriet. Abou zegt dat hij niet kan slapen. Omdat hij almaar aan Majid denkt, en aan hoe Majid gestorven is.
Overspel
31 januari 2013Hij is vreemd gegaan. Twee weken geleden is het uitgekomen en nu zijn ze hier – voor een weekend relatietherapie. Hij is verward. En zij verbijsterd. Hij weet niet goed wat hij voelt, weet ook niet wat doen, wat zeggen, of hoe haar troosten. Hij heeft een plan nodig, zegt hij, een manier om verder te kunnen. Zij weent veel, ze voelt vooral verdriet. En verbijstering: hoe is het kunnen gebeuren? Zij heeft niets zien aankomen. Wil hij nog verder met haar? Kan zij nog wel opnieuw met hem? Zoveel vragen en gedachten, en haar hart doet pijn, écht, fysiek.
Een jaar geleden stierf mijn vader
30 november 2012Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn vader gestorven is, zegt Laila. Ik kan aan niets anders denken, ik ween al de hele week. Ik kijk alsmaar naar zijn foto. Ik ben zo triest, zo triest. Ik mis hem zo, zo vreselijk erg…
Een gebed voor de kinderen
5 oktober 2012Salwa jammert. Ze is met vaste stem aan haar verhaal begonnen, maar naarmate ze vordert begint ze te wenen, en slaat het vertellen om in gejammer. Salwa’s levensverhaal is dan ook één grote aaneenschakeling van vreselijke gebeurtenissen.
Marja, huwelijksproblemen
4 september 2012Marja komt naar hier wegens problemen in haar huwelijk. Ze wil graag wat sterker in haar schoenen staan naar haar man toe, gemakkelijker en vooral op tijd ‘nee’ kunnen zeggen, – want nu is het zo dat ze eerst opkropt wat haar stoort, om later met een woede-aanval haar gal te spuwen.
De haat in Amadou’s hoofd
29 mei 2012Amadou is 21 en komt uit Guinee. Zijn parcours: naar een politieke manifestatie gegaan, daar gearresteerd, een paar dagen gevangenis, vrij, toch nog eens naar een politieke meeting, ’s ochtends vroeg uit bed gehaald, bewusteloos geslagen, weer gevangenis, langer deze keer, met meer slagen, honger en vernederingen. Angst. Veel angst. Na twee maanden vrijgekocht door zijn familie en onmiddellijk op het vliegtuig gezet, richting België.
Wim – wil ik leven of doodgaan?
14 mei 2012Wim zit tegenover mij, en zegt : “Ik weet niet of ik nog verder wil. De ene dag denk ik dat ik moet blijven vanwege Margriet en de kinderen – hoe zou ik hen dat kunnen aandoen? En de andere dag kan niets me nog schelen, wil ik alleen maar rust voor mezelf en lijkt doodgaan, zelfmoord de beste optie. Wat moet ik doen? Hoe hou ik mezelf tegen? Hoe krijg ik mezelf weer recht getrokken?”
Hartpijn
6 maart 2012Françoise vertelt dat ze steeds zo verdrietig wordt als haar kleinzoon van 15 ‘pubergedrag’ vertoont. Als hij bijvoorbeeld zijn schouders optrekt, of tegen zijn zin de afwasmachine moet uitruimen. Ze zegt: “Ik kan het plaatsen, het is normaal gedrag. Ik kan er ook mee omgaan: gedecideerd en open en zacht blijven tegelijk. Ik heb zelf twee kinderen opgevoed, het is niet dat ik niet weet hoe het moet. Het probleem is dat ik er zelf zo verdrietig van wordt dat ik nadien nog uren lang zou kunnen huilen en nog dagenlang hartpijn heb.”
Therapieverhalen 