Carlo’s ouders zijn ongerust. Hun zoon kan maar niet zwijgen over ‘de tijger in hem’. Voortdurend legt hij met handen en voeten uit wat de tijger allemaal kan, hoe snel hij wel niet is, dat er met deze tijger echt niet gespot kan worden, dat hij zich niet, nooit laat doen, dat hij gevaarlijk is, zich verdedigt als geen ander, en nooit, echt nooit een gevecht verliest. Carlo’s ouders weten geen blijf met de overdaad aan fantasie die Carlo ten toon spreidt, en het geweld in de verhalen van Carlo’s tijger jaagt hen schrik aan… Is hun zoon wel normaal? Dit is toch niet de voorbode van iets ergers? Een psychiatrische stoornis, een geestesziekte, schizofrenie*…?