Blog van psychotherapeute Ybe Casteleyn
Verhaal ingestuurd door Sara, 34 jaar
Toen ik vier jaar oud was verloor ik mijn vader. Hij stierf erg jong en ik was er bij toen hij plotseling overleed. Als kind begreep ik toen niet wat er gebeurde en was ik me niet bewust van het overlijden van mijn vader.
Sessie 1: Nicole
Nicole vertelt dat ze erg ontevreden is in haar huwelijk. Al jaren. Ze vindt Jef te braaf, te volgzaam. Hij neemt nooit initiatief. Ondanks jarenlang aandringen, lukt het niet om af en toe samen weg te gaan, bijvoorbeeld een avondwandeling maken, een film gaan kijken, een museum bezoeken, iets gaan eten, een terrasje doen…. Jef heeft daar geen behoefte aan, hij blijft liever rustig thuis, voor de tv. Gewoon alles elke dag hetzelfde – dat is waar Jef zich goed bij voelt.
Ik kan niet stoppen met denken, zegt Steve. In mijn hoofd is het zo’n warboel. Ik denk dit en twee minuten later dat. Ik beslis iets en hop, ik begin alweer te twijfelen of ik toch niet beter dit of dat… Mijn gedachten, dat zijn er vooral te veel en te verschillend. Het is ook vermoeiend, steeds maar denken. Ik denk vanaf dat ik opsta tot ik ga slapen. Het verwart me en maakt me depressief. Omdat ik door het vele denken niet meer weet wat ik écht denk en wie ik écht ben.
Irene is naar hier gekomen omdat ze wil weten waarom ze steeds weer dezelfde verschrikkelijke nachtmerrie heeft: haar man Robbie die sterft. Waarom is ze zo snel overdreven ongerust als Robbie eens laat is? Haar angst Robbie te verliezen is zo groot dat ze er dagelijks over piekert, alle mogelijke rampscenario’s incluis…
Lieve, 45, is sinds jaren elke herfst, en alleen maar in de herfst, depressief. Na de zomervakantie, vanaf de bladeren aan de bomen beginnen kleuren, zakt Lieve beetje bij beetje, steeds verder weg in haar zetel. Het is alsof samen met de herfst ook de mindere dagen en jaren van haar leven haar gedachten binnen sluipen. Alsof met het korten van het licht ook haar gedachten donkerder worden: als ik maar niet ziek word, doodga misschien, en och… dat zou misschien niet eens zo erg zijn… mijn leven, wie ik ben, wat ik doe… stelt het allemaal wel zo veel voor?
Hoe kan je goed voor jezelf zorgen als je dat nooit geleerd hebt? Als noch je moeder, noch je vader je geholpen hebben te ontdekken wat ‘goed voor jezelf zorgen’ betekent?
Bestel hier jouw exemplaar
Geen rem op je stem
Blog van psychotherapeute Ybe Casteleyn
Etre parent est un art qui se cultive !
Therapieverhalen 