Jutta is 10. Sinds ze drie weken geleden naar een horrorfilm gekeken heeft, heeft ze schrik. Ze durft niet meer alleen naar haar kamer. Ze kan niet meer alleen in slaap vallen ’s avonds. Dat komt omdat, zoals ze zelf zegt, die vreselijke film nu in haar hoofd zit. “Ik weet wel dat die film in de televisie zit, en dat de moordenaar een acteur is en dus eigenlijk niet bestaat, maar het voelt niet zo. Als ik in mijn kamer ben, denk ik aan de film en dan is het alsof die moordenaar in ons huis rondsluipt … hij verstopt zich op zolder denk ik dan, en de zolderdeur is in mijn kamer … en hij kan dus zo mijn kamer in … hij staat al achter de deur denk ik dan verder … en dan ben ik heel bang en ga zo plat als ik kan onder mijn deken liggen zodat hij mij niet ziet liggen …”
Verder lezen…