Ik kan niet stoppen met denken, zegt Steve. In mijn hoofd is het zo’n warboel. Ik denk dit en twee minuten later dat. Ik beslis iets en hop, ik begin alweer te twijfelen of ik toch niet beter dit of dat… Mijn gedachten, dat zijn er vooral te veel en te verschillend. Het is ook vermoeiend, steeds maar denken. Ik denk vanaf dat ik opsta tot ik ga slapen. Het verwart me en maakt me depressief. Omdat ik door het vele denken niet meer weet wat ik écht denk en wie ik écht ben.