Therapieverhalen

Birgit zegt: “Ik voel alleen maar woede, altijd alleen maar woede. Of ik nu verdrietig, ontgoocheld, gefrustreerd, angstig of onzeker ben, als ik onder de oppervlakte kijk is er alleen maar één grote berg allesverterende woede. Het is alsof ik altijd onder spanning sta, al mijn spieren stijf van de adrenaline, klaar om aan te vallen. Als er iets gebeurt, als iets moeilijk is, ga ik direct van nul naar 100 – als een raket schiet ik vol met woede. Ik kan niet anders. Ik ben niet anders. Als er iets negatiefs gebeurt, lijkt het alsof ik woede wordt. Woede en niets anders.”

Verder lezen…