Therapieverhalen

Jorg zegt: er gebeurt iets raars in mijn relatie. Ik ben al ruim twee jaar samen met Amélie, en alles gaat prima, maar ik merk dat ik de laatste tijd de neiging heb om achter Amélie aan te lopen. Letterlijk, als een eendje achter zijn mama. Als Amélie naar de wc moet, zou ik willen meegaan. Onder vrienden, op een feestje, verdraag ik amper dat ze in een ander groepje staat te praten. Als we onze weekends, onze vakantie plannen, neem ik geen initiatief, ik wil alleen maar weten wat zij wil en dat volgen. Ik ben niet jaloers, en het is ook niet dat ik nog zo verliefd ben dat ik constant naar haar verlang –  het is iets binnen in mij dat veranderd is, ik ben onzeker geworden, onzeker van mezelf, zonder dat daar een reden of aanleiding voor is. Dat is nieuw voor mij: ik heb daar vroeger nooit last van gehad, ook in het begin van mijn relatie met Amélie niet.

Verder lezen…