Soms gaat het over heel basale dingen in de praktijk. Bijvoorbeeld over voelen. Over leren voelen hoe het vanbinnen met je gaat. Over hoe je kan ‘zakken’ in je gevoel. Om jezelf beter te leren kennen. Om van negatieve gevoelens af te raken. Om beter in je eigen vel te gaan zitten.
Lise: puberteit en oud zeer
15 juni 2012Lise is 15. Sinds kort heeft ze aanvallen van hyperventilatie: het begint met felle hoofdpijn, buikpijn, daar komt dan ademnood bij, haar handen beginnen te beven, ze krijgt knikkende knieën, en tenslotte valt ze flauw. “Het gebeurt zowel thuis als op school. Telkens als ik ‘stress’ heb: een discussie met mama, een toets, een opmerking van de juf, ruzie met een vriendin…”
De haat in Amadou’s hoofd
29 mei 2012Amadou is 21 en komt uit Guinee. Zijn parcours: naar een politieke manifestatie gegaan, daar gearresteerd, een paar dagen gevangenis, vrij, toch nog eens naar een politieke meeting, ’s ochtends vroeg uit bed gehaald, bewusteloos geslagen, weer gevangenis, langer deze keer, met meer slagen, honger en vernederingen. Angst. Veel angst. Na twee maanden vrijgekocht door zijn familie en onmiddellijk op het vliegtuig gezet, richting België.
Joris en Elke – de relatieladder
22 mei 2012Zij: “Ik wil dat hij praat met mij, dat we elkaar in diepgaande gesprekken eindelijk écht leren kennen. Ik heb dat nodig om mij goed te voelen in een relatie. Het is al zo lang dat ik wacht op hem, dat ik hoop dat hij een beetje wordt zoals ik het graag zou hebben, dat hij eindelijk mijn verlangens invult.”
Wim – wil ik leven of doodgaan?
14 mei 2012Wim zit tegenover mij, en zegt : “Ik weet niet of ik nog verder wil. De ene dag denk ik dat ik moet blijven vanwege Margriet en de kinderen – hoe zou ik hen dat kunnen aandoen? En de andere dag kan niets me nog schelen, wil ik alleen maar rust voor mezelf en lijkt doodgaan, zelfmoord de beste optie. Wat moet ik doen? Hoe hou ik mezelf tegen? Hoe krijg ik mezelf weer recht getrokken?”
De vier ruiters van de apocalyps
1 mei 2012In een gelukkige relatie is een goede communicatie van primordiaal belang. Er zijn boeken vol geschreven over hoe we best praten met elkaar. Genre ‘praten kan je leren’ of ‘constructief ruzie maken’. Maar er zijn ook ‘omgekeerde’ lijstjes, die proberen aan te geven wanneer er echt fundamenteel iets fout zit, zo fout dat zelfs praten niet meer helpt. Eén van de bekendste lijstjes is wellicht dat van de ‘Vier Ruiters van de Apocalyps’.*
Huiswerk
23 april 2012Mateo is dertien en komt samen met zijn moeder op gesprek. Zij heeft een afspraak gemaakt omdat hij de laatste tijd een paar keer agressief is geweest tegen haar. Ze heeft schrik dat zijn gedrag escaleert – hij is nu al een kop groter dan haar.
Het still face experiment
4 april 2012Het “Still face experiment” geeft een idee hoe belangrijk authentiek, menselijk contact tussen moeder en kind is. In het experiment gaat een moeder heel even uit contact met haar baby … wat volgt is grote verwarring, woede, verdriet en hopeloosheid bij de baby. In het experiment duurt het ‘uit contact zijn’ niet langer dan één minuut, en daarna doet de moeder er alles aan om de baby weer aan te halen en een goed gevoel te geven.
Drie vrouwen – vervolg
22 maart 2012Asielcentrum. Drie Congolese vrouwen, drie keer de derde consultatie. Eerst Reta, dan Sisen en tenslotte Makani. De sfeer is anders dan die eerste keer ruim een maand geleden. Er is meer rust en vertrouwdheid. De rauwe pijn van wat elk van deze vrouwen is overkomen hangt nog steeds in de lucht, maar er is iets bijgekomen: zij zelf. Ze zijn alle drie meer aanwezig, meer echt in gesprek met mij. Ze lijken minder opgejaagd, minder gevangen in het verleden.
Hartpijn
6 maart 2012Françoise vertelt dat ze steeds zo verdrietig wordt als haar kleinzoon van 15 ‘pubergedrag’ vertoont. Als hij bijvoorbeeld zijn schouders optrekt, of tegen zijn zin de afwasmachine moet uitruimen. Ze zegt: “Ik kan het plaatsen, het is normaal gedrag. Ik kan er ook mee omgaan: gedecideerd en open en zacht blijven tegelijk. Ik heb zelf twee kinderen opgevoed, het is niet dat ik niet weet hoe het moet. Het probleem is dat ik er zelf zo verdrietig van wordt dat ik nadien nog uren lang zou kunnen huilen en nog dagenlang hartpijn heb.”
Drie vrouwen
23 februari 2012Drie vrouwen. In de fleur van hun leven. Jong, mooi en zwart. En op de vlucht. Weg van de verschrikkingen. Weg van de horror en het verraad. Weg uit Congo. Hier volgt -heel kort- hun verhaal.
Ieder zijn liefdeskaart (2)
8 februari 2012In het vorige verhaal kwamen de verschillen op liefdesvlak tussen Paul en Myriam aan bod. In dit verhaal gaan we verder terug, naar de jeugd van Paul en Myriam, naar de tijd waarin ze beïnvloed en gevormd werden, de tijd waarin hun liefdeskaarten ontstonden.
Ieder zijn liefdeskaart
7 februari 2012Paul en Myriam zijn naar hier gekomen omdat ze niet meer kunnen praten met elkaar. Zelfs een gesprek over praktische afspraken of onbenullige dingen loopt steevast uit de hand. De ruzies volgen elkaar op, week na week, en minstens één keer in de maand volgt er op hun discussies een dagenlange stilte, een verbeten zwijgen. Dit duurt al meer dan twee jaar – Paul en Myriam zijn op, en heel erg teleurgesteld in elkaar.
Afscheid nemen
25 januari 2012Scheiden doet pijn: de ander loslaten, dromen van ‘samen’ opbergen, aan je eigen weg timmeren, alleen.
Het is moeilijk om, ondanks de pijn, de ander in zijn waarde te laten. De vraag ‘Waarom?’ wordt soms al te gauw ‘Wie is schuld?’ en dan ‘Jij bent schuld! – Ocharme ik’. Maar net zoals je met twee verliefd wordt, samen aan je relatie begint, en net zoals je met twee aan je relatie bouwt, samen groeit in je relatie, zo ben je ook met twee als je je relatie verliest, het ‘samen’ kwijt speelt.
Paniekaanvallen
20 januari 2012Sandrine is 12. In twee weken vertrekt ze voor het eerst op schoolreis. Tenminste als ze tegen dan alleen durft slapen. Sinds enkele jaren slaapt Sandrine weer mee op de kamer van haar ouders. Niet omdat ze dat zo graag wil, maar omdat ze paniekaanvallen krijgt als ze alleen in haar kamer de slaap probeert te vatten: ze moet onbedaarlijk wenen, ze begint te trillen en te beven – het houdt pas op als ze weer naar de ouderlijke slaapkamer mag.
Tijd voor mezelf
19 januari 2012Sofie is pas gescheiden. Ze woont in een nieuw huis. Maar ze kan er geen vijf minuten alleen zijn. “Het voelt niet lekker, ik kan er niet van genieten, ik kan bijvoorbeeld niet ontspannen op de bank een boek gaan zitten lezen.” Sofie gaat elke avond na haar werk zo snel mogelijk naar haar nieuwe vriend Steven. Bij hem is ze meer op haar gemak. “Ik begrijp er niets van”, zegt ze, “Als er iets is waarop ik me tijdens de scheiding verheugde, waar ik naar uit keek was het dat: tijd hebben voor mezelf, voor een zalig bad, voor een avondje uit met een vriendin, voor een nieuwe hobby, voor een boek in de zetel. En nu ik dat eigenlijk allemaal zou kunnen, doe ik het niet. Het is alsof ik weer getrouwd ben: elke avond samen in de zetel naar televisie kijken.”
Opnieuw beginnen
3 januari 2012Veel koppels die naar hier komen voor een weekendformule relatietherapie spreken over ‘het weekend van de laatste kans’. Ze zien het niet meer zitten, hun relatie lijkt in een diepe, onbeheersbare crisis verzeild. Toch komen ze met hoop : “Als we de weg naar elkaar terug kunnen vinden, als we weer als vroeger met elkaar kunnen praten, elkaar beter begrijpen, dan maken we als koppel nog een kans, dan kunnen we opnieuw beginnen.”
Precies deze ingesteldheid is nodig om resultaat te boeken: de hoop pijn te kunnen verzachten, en het verlangen echt samen te kunnen zijn. Volgend verhaal illustreert dit goed.
Stemmen in mijn hoofd
22 december 2011Désiré heeft last van stemmen in zijn hoofd. Eigenlijk maar van één stem: het stemmetje van zijn verongelukte zoontje. Zijn zoontje roept hem steeds maar, zegt dat hij wil spelen en vraagt hem uit over vanalles en nog wat. Het is een beetje alsof hij gewoon mee met Désiré in het asielcentrum rondloopt. Alsof hij niet echt, niet helemaal gestorven is, alsof hij verder leeft in Désiré’s hoofd.
Verslaafd aan snoep
13 december 2011Hoe kan je goed voor jezelf zorgen als je dat nooit geleerd hebt? Als noch je moeder, noch je vader je geholpen hebben te ontdekken wat ‘goed voor jezelf zorgen’ betekent?
Therapieverhalen 