Jorg zegt: er gebeurt iets raars in mijn relatie. Ik ben al ruim twee jaar samen met Amélie, en alles gaat prima, maar ik merk dat ik de laatste tijd de neiging heb om achter Amélie aan te lopen. Letterlijk, als een eendje achter zijn mama. Als Amélie naar de wc moet, zou ik willen meegaan. Onder vrienden, op een feestje, verdraag ik amper dat ze in een ander groepje staat te praten. Als we onze weekends, onze vakantie plannen, neem ik geen initiatief, ik wil alleen maar weten wat zij wil en dat volgen. Ik ben niet jaloers, en het is ook niet dat ik nog zo verliefd ben dat ik constant naar haar verlang – het is iets binnen in mij dat veranderd is, ik ben onzeker geworden, onzeker van mezelf, zonder dat daar een reden of aanleiding voor is. Dat is nieuw voor mij: ik heb daar vroeger nooit last van gehad, ook in het begin van mijn relatie met Amélie niet.
Jorg wordt onzeker en volgzaam op het moment dat zijn relatie met Amélie aan belang wint, ‘serieuzer’ wordt. Voor Jorg lijkt niet verliefdheid, maar liefde samen te gaan met angst en onzekerheid. Jorg lijdt aan bindingsangst – liefdesangst.
Wat is bindingsangst?
Bindingsangst is angst voor intimiteit : de angst jezelf te laten zien, je kwetsbaar op te stellen, in je ziel te laten kijken.
Hoe ontstaat bindingsangst?
Bindingsangst ontstaat ten gevolge van een traumatische ervaring: de ervaring dat liefde niet beantwoord wordt, dat verbondenheid afgestraft wordt, dat intimiteit fysiek of emotioneel riskant is. Door een dergelijke ervaring lijken liefde en pijn samen te horen, een en hetzelfde te zijn.
Bindingsangst is een beschermings-mechanisme: het beschermt je tegen een herhaling van de pijn.
De prijs die je voor deze bescherming betaalt is hoog: je verliest je capaciteit lief te hebben, je weet niet meer hoe je je kan verbinden met iemand anders, hoe je iemand écht nabij kan zijn, hoe je hart en ziel kan delen met een ander. Omdat je diep vanbinnen bang bent dat de liefde zich tegen jou keert…
Jorgs bindingsangst is in zijn kindertijd ontstaan. Jorg had een vader die veel riep en schreeuwde en het gezin tiranniseerde als hij gedronken had. Jorg zegt: we wisten nooit waar we aan toe waren, hoe hij zou zijn, we probeerden vooral heel erg braaf en volgzaam, onzichtbaar te zijn. Jorgs volgzaamheid, zijn manier om aan de woede van zijn vader te ontsnappen, heeft hem door zijn jeugd geholpen. Maar ook nu nog, als Jorg zich bang en onzeker voelt, steekt dit beschermingsmechanisme de kop op. Dat is waarom Jorg zijn vriendin zo in de gaten houdt en volgt. Diep van binnen gelooft Jorg dat met elkaar samen zijn, met elkaar verbonden zijn, gevaarlijk is. Diep van binnen is Jorg nog steeds erg bang.
Meer lezen? Lees de blogpost over hechting (hechting = binding) en dit artikel van Hannah Cuppen, of haar boek Liefdesbang.
Therapieverhalen 
15 oktober 2015 bij 18:17
Weer leerrijk! Dankjewel Ybe!