Stel je zoon komt van school, smijt zijn boekentas in de gang en snelt richting deur om met zijn vrienden te gaan spelen. Je moet ingrijpen, want jullie moeten straks naar de tandarts en voordien moet je zoon zijn huiswerk nog maken…
Moeder: “Stijn, blijf hier. Je moet eerst je huiswerk maken.”
Stijn: “Nee, ma, ik wil met Bas en Thomas gaan spelen. Mijn huiswerk maak ik later wel.”
En zoef… daar gaat Stijn richting deur.
Moeder: “Hier blijven, Stijn. Eerst je huiswerk. We moeten straks ook nog naar de tandarts. Dus je huiswerk later maken kan écht niet.”
Stijn: “Ik wil niet, ma! Niet nu!”
Hoe gaat dit gesprek verder? Wat zou jij doen?
1) Ongewenst gedrag afstraffen:
Moeder: “Huiswerk maken, zeg ik. Nu, direct. Anders mag je morgen ook niet naar buiten met je vrienden.”
Wat zal Stijn antwoorden? Wat voelt hij vanbinnen?
2) Gewenst gedrag belonen:
Moeder: “Je moet het echt nu doen, Stijn. Geen gemaar. Als je er nu aan begint, ben je zo klaar en kunnen we vertrekken. Je mag dan morgen een uurtje langer buiten met je vrienden spelen, oké?”
Wat zal Stijn antwoorden? Wat voelt hij vanbinnen?
3) Of:
Moeder: “Stijn, kom eens hier. Ik weet dat je dat niet leuk vindt, huiswerk maken en dan naar de tandarts. Je speelt veel liever buiten met je vrienden, dat snap ik.”
Wat zal Stijn antwoorden?
Dit misschien?
Stijn: Ja, ma. Ik wil echt naar mijn vrienden toe nu. Het is zo leuk samen spelen!
Moeder: Ja, Stijn, dat begrijp ik, dat je met je vrienden wil spelen. Het is niet fijn dat dat niet kan. Ik vind het zo jammer voor jou. Maar soms kan het niet anders: de tandarts, dat moet ook gebeuren. En nadien is er geen tijd meer voor huiswerk. Dus er zit echt niets anders op. Het spijt me. Kom, ik zet me bij jou aan tafel en help je op weg met je huiswerk.
Hoe voelt Stijn zich nu vanbinnen?
Wat is er anders in het derde scenario ?
Er is geen breuk in de relatie: de moeder blijft in verbinding met haar zoon, de zoon blijft ‘veilig gehecht’ aan zijn moeder.
De moeder leeft zich in, leeft mee, toont begrip. Ze staat stil bij wat haar zoon voelt, hoe hij de situatie ervaart. Door dit te doen helpt ze hem dit (moeilijke) gevoel te verdragen. Stijn voelt zich daardoor écht begrepen. Door ‘samen’ te beleven wat er in Stijn omgaat, leert Stijn hoe hij op een gezonde manier zijn gevoelens kan uiten. Bovendien verstevigt dit ‘samen’ de band tussen moeder en zoon, het maakt hun liefde voor elkaar groter, sterker.
Meer informatie over ‘opvoeden, verbinding en hechting’ vind je in dit boek van Daniel Hughes. Deze korte video laat zien waarom een liefdevolle opvoeding zo belangrijk is. Verhalen op deze blog die hierbij aansluiten zijn Hechting…wat is dat? en Het still face experiment.
Therapieverhalen 
Geef een reactie