Esmeralda, 19, heeft me in een mail het volgende geschreven: “Mijn probleem is dat ik een egoïst ben. Dat is al zo sinds mijn jongere broer geboren is. Ik heb mijn broer nooit gewild. Nu ben ik blij met hem, maar ik deel nog steeds niet graag en wil dat alles wat van mij is ook voor mij is. Ik ben niet vrijgevig. Ik geef graag geld uit, maar dan aan mezelf. Praktisch nooit aan anderen. Dat stoort me, want het is geen mooie eigenschap. Als ik daarover nadenk, vind ik mezelf niet meer zo leuk.”
Op consultatie vraag ik aan Esmeralda me meer te vertellen over toen ze klein was. Esmeralda was 3 jaar toen haar broertje geboren werd. En heel erg jaloers. Ze was daardoor regelmatig stout, en op een dag werd haar papa zo boos dat hij een maand lang niet meer met Esmeralda wilde praten. “Mijn mama zegt dat ik vaak huilend achter hem aan ben gegaan, en dat ook zij hem gesmeekt heeft te stoppen – allemaal zonder resultaat.” Ik sta versteld: wat een vreselijke straf voor een kind van drie! Een broertje dat je van je troon stoot, en een papa die je plots niet meer wil.
Esmeralda heeft de eerste grote verandering in haar leven, de komst van een tweede kind in het gezin, nooit verwerkt. Omdat de pijn die daarmee gepaard ging, namelijk het verlies van de liefde van haar vader, te groot was. Geen wonder dat Esmeralda koppig probeert haar oude positie weer in te nemen, die van toen ze nog enig kind was. Want dat is wat ze steeds weer in beeld brengt met haar ‘egoïstisch gedrag’: “Ik wil dat er enkel en alleen voor mij gezorgd wordt, dat er enkel en alleen van mij gehouden wordt”.
Esmeralda’s egoïsme is het resultaat van een ‘ontwikkelingstrauma’: een traumatische gebeurtenis in de kindertijd waardoor de ‘normale’ emotionele groei verstoord geraakt. Esmeralda heeft niet goed geleerd wat houden van is, wat liefde is. Door de buitenproportionele straf van haar vader is Esmeralda gaan geloven dat liefde exclusief is: ondeelbaar, onvermenigvuldigbaar. En dat liefde erg veel pijn doet. Zo veel pijn dat enkel en alleen van jezelf houden de veiligste optie is.
Therapieverhalen 
Geef een reactie