Lise is 15. Sinds kort heeft ze aanvallen van hyperventilatie: het begint met felle hoofdpijn, buikpijn, daar komt dan ademnood bij, haar handen beginnen te beven, ze krijgt knikkende knieën, en tenslotte valt ze flauw. “Het gebeurt zowel thuis als op school. Telkens als ik ‘stress’ heb: een discussie met mama, een toets, een opmerking van de juf, ruzie met een vriendin…”
Omdat ‘stress’ zo’n vaag begrip is, geef ik Lise volgende thuisopdracht mee: uitzoeken welke emoties gepaard gaan met de stress, wat voor gevoelens dan binnenin haar leven. Een week later vertelt Lise wat ze ontdekt heeft: ‘stress’ voelt voor haar als ‘heel felle angst om alleen gelaten te worden; achtergelaten te worden en helemaal alleen te zijn’. “En dit gevoel,” vraag ik, “wanneer heb je dat voor het allerallereerst gevoeld? Lang voor je ervan ging hyperventileren?” Lise weet het direct: “Toen ik 10 was, toen mijn kleine zusje geboren werd. Ik weet nog dat ik toen dacht: nu is het gedaan met mama’s lieve meisje zijn, nu moet ik groot zijn.” “Wat vond je het ergste aan de komst van je kleine zusje?” vraag ik verder. Lise is even stil. En zegt dan: “Dat mama voor haar wél is thuis gebleven. Ik moest van kleinsaf naar oma. Maar voor mijn zusje heeft mama haar werk opgezegd en is ze huismoeder geworden. Ik heb daardoor echt heel lang gedacht dat mama mijn zusje veel liever zag dan mij…”
“Wat erg, Lise. Dat is echt heel veel verdriet voor een klein meisje van 10”, zeg ik. “Ja”, zegt Lise. En met een vragende blik: “En het zit er nog steeds, hé, diep vanbinnen?” “Ja” zeg ik terug, “maar niet lang meer, dat weet ik wel zeker”.
* Meer verhalen over ‘overlopende emotionele vaten’ vind je in Lut Celie’s boek ‘Anders kijken en luisteren naar kinderen en jongeren’. Een absolute aanrader!Bij Lise gebeurt wat vaak in de puberteit gebeurt: haar ‘emotioneel vat’* loopt over. Jarenlang opgestapelde emoties vinden plots hun weg naar buiten. En zoals vaak in de puberteit gebeurt dat op een heftige manier: door schijnbaar oncontroleerbare angstaanvallen. Problemen in de puberteit en genezing van oud zeer: het zijn twee kanten van eenzelfde medaille.
Therapieverhalen 
Geef een reactie