Mateo is dertien en komt samen met zijn moeder op gesprek. Zij heeft een afspraak gemaakt omdat hij de laatste tijd een paar keer agressief is geweest tegen haar. Ze heeft schrik dat zijn gedrag escaleert – hij is nu al een kop groter dan haar.
Het gesprek begint moeizaam. Mateo kijkt vooral naar de grond en antwoord op bijna al mijn vragen met “Ik weet het niet.” Omdat zijn moeder zegt dat het boos worden steeds begint tijdens discussies over huiswerk maken, vraag ik aan Mateo welke afspraak ivm huiswerk maken hem ideaal lijkt; hoe hij vindt dat het huiswerk maken moet aangepakt worden. Hij zegt: “Ik zou willen dat als ik thuis kom, mama samen met mij naar mijn agenda kijkt, dat we dan beslissen wanneer ik welke taak ga doen, en dat ze naast me aan de keukentafel komt zitten terwijl ik mijn huiswerk maak – net als vroeger, in de lagere school, toen ze me elke dag hielp.” “Hoe is het dan nu meestal?” vraag ik. “Ik doe mijn huiswerk alleen, boven op mijn kamer.” En met een heel klein stemmetje voegt hij eraan toe: “Mama heeft geen tijd meer voor mij.” Hij kijkt nu met nog meer concentratie naar de grond. Ik kijk vragend naar Mateo’s mama. Ze zucht en zegt: “Hij heeft gelijk. Ik heb veel minder tijd voor hem. Drie maanden geleden is Sven, mijn nieuwe vriend bij ons ingetrokken. En zijn kinderen zijn ook de helft van de week bij ons. Het is niet altijd makkelijk dat zoeken naar een nieuw evenwicht, nieuwe gewoontes, nieuwe structuren. Maar we proberen er het beste van te maken: een groot gezellig nieuw-samengesteld gezin. Maar tijd met Mateo alleen, zoals vroeger, dat is nu inderdaad wel veel minder.”
Het is één van de klassieke valkuilen van een nieuw-samengesteld gezin: voor veel kinderen zijn de veranderingen te groot, en alles gaat soms te snel. Het helpt om niet alles helemaal om te gooien, om enkele oude gewoontes te behouden, om wat tijd te reserveren voor de ‘eigen’ kinderen.
Mateo en zijn mama hebben hier afgesproken om in het weekend weer samen aan de huiswerktafel te gaan zitten, en elke avond met zijn tweeën de dag af te sluiten door nog even na te praten op de rand van Mateo’s bed. Zodat Mateo het gevoel heeft dat zijn mama nog steeds van hem is, dat hij haar niet kwijt is aan zijn nieuwe familie.
Therapieverhalen 
Geef een reactie