1 juni 2016
Beste lezer,
De verhalen op deze blog gaan over mensen die pijn hebben, getraumatiseerd zijn, op meer en beter hopen en daarom op zoek gaan naar gepaste hulp … Meelezen, mee binnenkijken in hun ziel – het voedt de menselijkheid in ons en helpt ons bewuster lopen op onze eigen weg.
Voor wie naar meer op zoek is dan de bijna 70 verhalen die deze blog rijk is, heb ik ‘Sterker worden waar het pijn doet’ geschreven. Een voel- en doeboek over trauma, een zelfhulpboek van de bovenste plank voor mensen met krassen op hun ziel. Meer info en bestellen.
Dank voor je bezoek,
Ybe
Posted in over therapieverhalen | 2 Comments »
11 januari 2017
Ik ben niets. Zo voelt het toch. Het lijkt vaak alsof ik lucht ben.
Thuis lijk ik wel assepoester. Mijn man heeft een heel drukke job, waardoor het hele huishouden, de kinderen en de (grote) tuin op mijn schouders komen. Daarnaast werk ik nog 30 u per week. Toch vind hij dat hij ’s avonds een massage verdient omdat het zo’n drukke dag was. Helpen in huis doet hij amper, hij zet de vuilzakken buiten en laadt de vaatwasser uit. Vorige week stond ik in panne met mijn auto en ik bel hem om dat te melden en weet je wat hij dan zegt “waarom bel je mij, wat kan ik daar nu aan doen?”. Ik had graag gehad dat hij gezegd had “Ik zal jullie komen halen”, of dat hij het tenminste voorgesteld had. Lees de rest van dit artikel »
Posted in Lezersverhalen | 6 Comments »
19 augustus 2016
Hallo!
vanaf september 2016 tour ik door Europa in mijn Trauma Tour Bus. Ik bied trauma workshops, supervisies en consultaties aan op verplaatsing.
Je kan mij en mijn plannen volgen op mijn nieuwe Engelstalige blog: www.traumatour.eu.
Je kan me ook uitnodigen naar jouw stad en ‘local host’ worden van de Trauma Tour Bus.
Ik kijk erg uit naar mijn avonturen onderweg – en wel met de gepaste spanning. De sticker hieronder heb ik alvast op het dashboard van de bus geplakt 😉
Groeten !
Ybe
Posted in over therapieverhalen | Leave a Comment »
14 oktober 2015
Jorg zegt: er gebeurt iets raars in mijn relatie. Ik ben al ruim twee jaar samen met Amélie, en alles gaat prima, maar ik merk dat ik de laatste tijd de neiging heb om achter Amélie aan te lopen. Letterlijk, als een eendje achter zijn mama. Als Amélie naar de wc moet, zou ik willen meegaan. Onder vrienden, op een feestje, verdraag ik amper dat ze in een ander groepje staat te praten. Als we onze weekends, onze vakantie plannen, neem ik geen initiatief, ik wil alleen maar weten wat zij wil en dat volgen. Ik ben niet jaloers, en het is ook niet dat ik nog zo verliefd ben dat ik constant naar haar verlang – het is iets binnen in mij dat veranderd is, ik ben onzeker geworden, onzeker van mezelf, zonder dat daar een reden of aanleiding voor is. Dat is nieuw voor mij: ik heb daar vroeger nooit last van gehad, ook in het begin van mijn relatie met Amélie niet.
Verder lezen…
Posted in Relaties | 1 Comment »
Tags: beschermingsmechanisme, bindingsangst, hechting
8 september 2015
Liesbet is 22. Ze vertelt dat ze twee jaar geleden haar maag heeft laten verkleinen.
Ik was te dik, zegt ze, veel te dik. Sinds mijn maagverkleining ben ik meer dan 60 kg afgevallen. Maar ik voel me niet goed. Ik voel me zelfs slechter dan ooit tevoren. Ik mis ‘dik zijn’ – ik mis alleen zijn, ik mis lelijk zijn… ik mis onzichtbaar zijn.
Verder lezen…
Posted in Volwassenen | 1 Comment »
Tags: dik zijn, misbruik
25 mei 2015
Eigenwaarde is aangeboren
Ieder van ons wordt met een gezonde portie eigenwaarde geboren. Dat kan je zien: baby’s laten zich zien en horen, vragen ongegeneerd om wat ze nodig hebben, ze vinden zichzelf niet te min – complexloos reiken ze uit naar ons, openen hun armpjes, verwachten liefde, zorg en genegenheid.
Verder lezen…
Posted in Kinderen, Volwassenen | Leave a Comment »
Tags: afwijzing, eigenwaarde, oefening, schaamte
2 januari 2015
Lily is vijftien. Haar vader heeft enkele weken geleden zelfmoord gepleegd. Het is de alcohol, zegt ze, altijd als hij gedronken had was hij niet meer dezelfde. Dan werd hij depressief en ongelukkig. En ik ook… Al van toen ik klein was ging het niet goed met mijn vader. Hij is vaak opgenomen geweest. Afgekickt en herbegonnen, steeds weer.
Verder lezen…
Posted in Kinderen | 4 Comments »
Tags: alcohol, eenzaamheid, parentificatie, rouw, verdriet, zelfmoord
12 oktober 2014
Carlo’s ouders zijn ongerust. Hun zoon kan maar niet zwijgen over ‘de tijger in hem’. Voortdurend legt hij met handen en voeten uit wat de tijger allemaal kan, hoe snel hij wel niet is, dat er met deze tijger echt niet gespot kan worden, dat hij zich niet, nooit laat doen, dat hij gevaarlijk is, zich verdedigt als geen ander, en nooit, echt nooit een gevecht verliest. Carlo’s ouders weten geen blijf met de overdaad aan fantasie die Carlo ten toon spreidt, en het geweld in de verhalen van Carlo’s tijger jaagt hen schrik aan… Is hun zoon wel normaal? Dit is toch niet de voorbode van iets ergers? Een psychiatrische stoornis, een geestesziekte, schizofrenie*…?
Verder lezen…
Posted in Kinderen | Leave a Comment »
Tags: innerlijke kracht, pesten op school, trauma
13 augustus 2014
Ik zie Renaud voor de eerste keer, samen met zijn ouders. Renaud is 17 en heeft een jaar geleden een auto-ongeval gehad. Hij was samen met zijn broer en vrienden op weg terug naar huis. Ladderzat. Niet vastgeklikt. Zijn broer, pas sinds twee weken een rijbewijs op zak, zat aan het stuur en is in slaap gevallen. Renaud is door de voorruit gekatapulteerd. Een maand in coma. Een jaar revalidatie. Zeven keer geopereerd al sindsdien. En blijvende letsels in zijn gezicht: een ingedeukte wang en een oog dat altijd traant.
Verder lezen…
Posted in Kinderen, Volwassenen | Leave a Comment »
Tags: angst, emoties, jezelf zijn, ongeval, trauma
16 juni 2014
Sessie 1: Nicole
Nicole vertelt dat ze erg ontevreden is in haar huwelijk. Al jaren. Ze vindt Jef te braaf, te volgzaam. Hij neemt nooit initiatief. Ondanks jarenlang aandringen, lukt het niet om af en toe samen weg te gaan, bijvoorbeeld een avondwandeling maken, een film gaan kijken, een museum bezoeken, iets gaan eten, een terrasje doen…. Jef heeft daar geen behoefte aan, hij blijft liever rustig thuis, voor de tv. Gewoon alles elke dag hetzelfde – dat is waar Jef zich goed bij voelt.
Verder lezen…
Posted in Relaties, Volwassenen | Leave a Comment »
Tags: innerlijk kind, niet voelen, overleven, relatiemoeilijkheden, trigger
14 mei 2014
Verhaal ingestuurd door Marjan
Mijn levensverhaal vertel ik niet. Niet omdat het zo verschrikkelijk was, maar omdat ik er weinig van weet en van herinner, behalve het gevoel dat het stil was en dat ik als klein meisje veel op mezelf aangewezen was. Het is eigenlijk mijn levensstijl die ik wil vertellen. Dat is dat ik leef in mijn hoofd. Alle plannen, ideeën, verdrietjes, twijfels, fantasieën, wensen, regeldingen, zorgen (hoe futiel ook) leven als geheimen in mijn hoofd. En als er dingen mis gaan, leef ik met schaamte in mijn hoofd. En dat is altijd zo geweest.
Verder lezen…
Posted in Lezersverhalen | 3 Comments »
Tags: eenzaamheid, jezelf zijn, onecht
7 mei 2014
Verhaal ingestuurd door Sabine
Ik was 15 toen ik voor het eerst misbruikt werd, ik had daarvoor ook nog nooit seks gehad. Ik ben jarenlang, door twee vrienden van vrienden, misbruikt. Het was vreselijk en ik had geen idee wat ik moest doen en aan wie ik het moest vertellen.
Verder lezen
Posted in Lezersverhalen | 1 Comment »
Tags: drugs, misbruik, verdriet
5 mei 2014
Ik kan niet stoppen met denken, zegt Steve. In mijn hoofd is het zo’n warboel. Ik denk dit en twee minuten later dat. Ik beslis iets en hop, ik begin alweer te twijfelen of ik toch niet beter dit of dat… Mijn gedachten, dat zijn er vooral te veel en te verschillend. Het is ook vermoeiend, steeds maar denken. Ik denk vanaf dat ik opsta tot ik ga slapen. Het verwart me en maakt me depressief. Omdat ik door het vele denken niet meer weet wat ik écht denk en wie ik écht ben.
Verder lezen…
Posted in Volwassenen | Leave a Comment »
Tags: denken, innerlijk kind, jezelf zijn
20 maart 2014
Een trauma, of psychisch letsel, loop je op als er iets met je gebeurt dat “veel en veel te moeilijk is”. Iets dat zo erg is, zo bedreigend, dat je je overvraagd en overweldigd voelt. Je bent de situatie niet meester, je verliest de controle over wat er rondom je en vooral binnenin je gebeurt.
Verder lezen…
Posted in Volwassenen | Leave a Comment »
Tags: trauma
4 februari 2014
Abou is 27 en komt uit Guinée. Hij is gevlucht omdat homosexualiteit in zijn land een misdaad is. Homosexuelen worden er opgesloten, gemarteld en vermoord. Ook Abou en zijn vriend Majid zijn op een dag ‘betrapt’ en naar de gevangenis afgevoerd. Omdat ze wisten dat hun leven in gevaar was, zijn ze ’s nachts gevlucht. Tijdens deze vlucht is Majid gestruikeld. De politie heeft hem ingehaald en terug meegenomen. De dag erop is Majid gestenigd. Abou is blijven lopen, hij is wel ontsnapt. Hij zit nu, maanden later, tegenover mij. Zijn gezicht is asgrauw, en zijn ogen zijn zwart van verdriet. Abou zegt dat hij niet kan slapen. Omdat hij almaar aan Majid denkt, en aan hoe Majid gestorven is.
Verder lezen…
Posted in Asielzoekers | 3 Comments »
Tags: homosexualiteit, mensenrechtenschendingen, rouw, verdriet, verlies
6 november 2013
Julia is 34 en projectmanager bij een marketingbedrijf. Ze heeft vijf mensen onder zich. Ze doet haar werk erg graag en hoopt op een mooie carrière in het bedrijf. Vijf jaar geleden is Julia mama geworden. Sindsdien gaat alles moeilijker: ze heeft geen tijd meer voor zichzelf. Haar werk, het huishouden en de zorg voor man en kind vullen haar dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Sinds kort heeft ze last van hartkloppingen, en op haar werk is ze soms plots ‘afwezig’ – alsof ze even de verbinding tussen zichzelf en de wereld kwijt is.
Verder lezen…
Posted in Volwassenen | Leave a Comment »
Tags: burn-out
6 september 2013
Mamouna is minderjarig en komt uit Guinée. Ze is helemaal alleen hier in ons land. Het is de tweede keer dat ze op afspraak komt. De tweede keer ook dat ze probeert haar verhaal te vertellen. Het is moeilijk, zegt ze. Het doet zoveel pijn. Zoveel dat ik het niet kan zeggen, dat ik nog nooit aan iemand heb kunnen zeggen wat er is gebeurd. Maar het moet eruit. Ik hoop dat als ik het zeg, het beter met me gaat. Mamouna slikt en begint te vertellen.
Verder lezen
Posted in Asielzoekers | Leave a Comment »
Tags: zelfmoord
Therapieverhalen 